شیوه ای برای بهره وری از ایست عضلانی
هم چون هر چیز دیگر، کار نیکو کردن از پر کردن است و تمرینات ورزشی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. اگر یک دونده ی کهنه کار هستید، می توانید روزهایی را به یاد بیاورید که نمی توانستید بدون مکث یک مایل را بدوید. الان به آن می خندید. اگر به طور پیوسته به باشگاه می روید، می توانید روزهایی را به یاد آورید که به سختی ۱۰ کیلو بلند می کردید، اکنون بالای ۲۵ کیلو بلند می کنید.
سوال: اکنون که به هدف های فیتنسی خود رسیده اید، متوجه شده اید که بدنتان هم چون گذشته به تغییرات پاسخ نمی دهد. آیا بدنتان به تمام کارهای سختی که به آن وارد می شد عادت کرده است؟
جواب: ممکن است چنین باشد.
ایست عضلانی یعنی هنگامی که با انجام پیوسته یک تمرین، بدن به آن عادت می کند و دیگر چالشی برای تغییر یا پیشرفت در آن به وجود نمی آید.
این ایده براساس برنامه ورزشی مصرف گرا است که بر روی دوره های متناوب شدتی در تمرین تمرکز میکند. نظریه دوره ای شدن توسط یک دانمشند ورزشی اتحادیه شوروی به وجود آمد که متوجه شد دوره های تمرینات پر شدت باید با دوره های تمرینی کم شدت همراه شود تا به بدن امکان ریکاوری کامل را بدهد و زمان تطبیق روانی رخ دهد.
اگرچه به نطر می رسد این برنامه نوید بخش باشد، اما بخش ایست عضلانی در آن گنجانده نشده است. به طور علمی، این موضوع به سیستم عصبی بدن، غدد درون ریز، سیستم عضله ای، قلبی عروقی و تنفسی مربوط می شود که همگی با هم سعی می کنند فشار برنامه پرشدت بر بدن را به طور کلی متعادل کنند. یعنی وقتی بدن تحت فشار بیشتری قرار می گیرد، برای اینکه بتواند عملکرد خود را انجام دهد باید سختتر کار کند.
بنابراین این فشار بیشتر را چگونه اجرا می کنید؟ ازطریق دوره ی پر شدتی که با تناوب های استراحتی کم شدت همراه است. طول زمانی هر تناوب به علاوه ورزش های اجرایی به سطح تناسب اندام افراد وابسته است.
تمرین پر شدت یا نه، مهم است که برای به چالش کشاندن بدن، برنامه خود را عوض کنید. همانند آشپزی که اگر برای هفته ها هر روز یک چیز را بپزید، آشپزیتان بهتر نمی شود، بدن نیز برای نتیجه بهتر باید با سختی ها روبه رو شود. این قاعده افزایش بار است، اگر سیستم دیگردچار چالش نشود، پیشرفت و تغییری به همراه نخواهد داشت.
منبع: فیتامین
