سندرم ایمپاستر – خودویرانگری چیست و چگونه می توان آن را کنترل و درمان کرد؟

سندرم ایمپاستر، باعث می شود مردم به دستاوردهای خود شک کنند و میترسند که دیگران آنها را دست کم بگیرند. این وضعیت می تواند هر کسی را بدون توجه به شغل یا موقعیت اجتماعی اش تحت تاثیر قرار دهد.

تحقیقات از سال ۲۰۱۱ نشان می دهد که حدود ۷۰ درصد از مردم در طی زندگی خود حداقل یک مورد از سندرم ایمپاستر را تجربه خواهند کرد. این ممکن است به ویژه در میان زنانی که دارای پیشرفت بالایی هستند، شایع باشد بسیاری از افراد علائم را برای مدت زمان محدودی تجربه می کنند، مانند چند هفته اول کار جدید. دیگران ممکن است برای تمام زندگی خود احساس ناتوانی کنند.

سندرم ایمپاستر یا خودویرانگری

علائم سندرم ایمپاستر – خودویرانگری impostor syndrome چیست؟

حس شکاکیت فردی میتواند به آنها کمک کند تا ارزیابی واقع بینانه ای از دستاوردها، اعتبار، شایستگی و توانایی خود را تعیین کنند ؛ با این حال، اگر احساس تردید بیش از حد باشد، به بیماری تبدیل میشود. این می تواند به نشانه های پریشانی منجر شود که سندرم ایمپاستر را مشخص می کند. افراد مبتلا به این سندرم ممکن است:

نگران هستند که به انتظارات خود نرسند :

بسیاری از افرادی که “ایمپاستر” را تجربه می کنند، ترس دارند که همکاران و سرپرستانشان از آنها بیش از حد انتظار داشته باشند. افراد مبتلا به این سندرم ، از مسئولیت های اضافی اجتناب میکنند به عنوان مثال، بعید است که آنها داوطلب کاری شوند، زیرا آن را به عنوان حواس پرتی می دانند که می تواند کیفیت کارهای دیگر را به خطر بیندازد.

در یک “چرخه فجیع” گیر کرده باشید:

موفقیت، یک سیکل پیوسته برای خودکشی در افراد مبتلا به این سندرم ایجاد می کند. هر بار که آنها چیزی را انجام می دهند، بیشتر نگران می شوند که دیگران “حقیقت” را در مورد توانایی هایشان کشف می کنند.

افراد مبتلا به این سندرم موفقیت خود را انکار میکنند :

آنها اغلب احساس می کنند که عوامل بیرونی و یا شانس باعث موفقیت آنها هستند. آنها همچنین ممکن است باور کنند که باید بیشتر تلاش کنند.

خود ویرانگری:

افراد مبتلا به این سندرم دارای اعتماد به نفس کم و ترس از شکست هستند ، آنها در مبارزه ای بین تلاش کردن و “کشف” نشدن قرار گرفته اند. این مبارزه مانع از دستیابی به پتانسیل واقعی آنها می شود.

نشانه ها و علائم خودویرانگری

رضایت شغلی را تجربه کردن:

افراد مبتلا به این سندروم احساس خرسندی در مشاغل خود ندارند ؛ آنها ممکن است احساس کنند که به اندازه کافی به چالش کشیده نمیشوند ، اما ترس از شکست یا کشف، آنها را از جستجوی تبلیغات یا مسئولیت های اضافی متوقف می کند.

اجتناب از درخواست ارتقا رتبه:

مهارت ها و توانایی های افراد مبتلا به این سندرم ، منجر به انکار ارزش آنها میشود. آنها ممکن است درخواست ارتقا رتبه نکنند، زیرا اعتقاد دارند که برای آنچه که انجام می دهند، شایستگی پول بیشتر نیستند.

برنامه اهداف:

ترس از شکست و حس بهترین بودن این افراد را در انجام هدف های خود به مشکل میاندازد.

انواع سندرم ایمپاستر – خودویرانگری:

متخصص:

متخصص ممکن است از سندرم ایمپاستر رنج ببرد ؛ یک “ایمپاستر” ممکن است کمال گرا یا متخصص باشد. متخصص در انجام یک کار احساس رضایت نمی کند کارشناسان به طور مداوم اطلاعات جدید شکار می کنند که مانع از تکمیل وظایف و پروژه ها می شود.

کمالگرا:

افرادی که برای کمال تلاش می کنند، اغلب سطح بالایی از اضطراب، تردید و نگرانی را تجربه می کنند، به ویژه هنگامی که به اهداف خود نمیرسند ، کمال گرا ها معمولا با کار خود ناراضی هستند. آنها تمایل به تمرکز بر مناطقی دارند که می توانستند بهتر عمل کنند، نه مناطقی که انجام داده اند.

نبوغ طبیعی:

افراد با نبوغ طبیعی به طور معمول می توانند مهارت های جدید را به سرعت و به آسانی تسلط یابند و اغلب احساس شرم و ضعف می کنند ،اگر موضوع برعکس پیش رود ؛ افرادی که در این گروه قرار می گیرند، نمی توانند درک کنند که انسان ها به مرور زمان توانایی و مهارت های جدید یاد میگیرند. .

سولویست:

سولویست نیز ممکن است به عنوان فردگرا ناهموار شناخته شود. آنها ترجیح می دهند که به تنهایی کار کنند و تمایل دارند باور داشته باشند که درخواست کمک نشان از ضعف است. یک سولیست به طور معمول کمک را کاهش می دهد تا بتواند ارزش خود را به عنوان یک فرد اثبات کند.

ابرقهرمان:

ابر قهرمان اغلب در همه زمینه ها برتر است، عمدتا به این دلیل است که خیلی به خود فشار میاورند. بسیاری از افراد معتاد به کار را می توان به عنوان ابرقهرمان ها طبقه بندی کرد.

کار بیش از حد، در نهایت منجر به افسردگی شغلی خواهد شد که می تواند سلامت جسمی، رفاه ذهنی و روابط با دیگران را تحت تأثیر قرار دهد.

ابر قهرمان بودن در سندرم ایمپاستر

عوامل خطر در افراد مبتلا به سندرم ایمپاستر – خودویرانگری چیست؟

در حالی که هر کسی می تواند سندرم ایمپاستر را تجربه کند، عوامل متعددی این خطر را افزایش می دهند از جمله:

چالش های جدید:یک فرصت یا موفقیت جدید، مانند ارتقاء، می تواند “ایمپاستر” را منجر شود.

رشد با یک برادر یا خواهر با استعداد: زمانی که با یک خواهر و برادر با استعداد باشند، فرد ممکن است از احساس ضعف کند.

«باهوش» نامیده شدن:کودکان که فکر میکنند در هوش، ظاهر یا استعداد برتر هستند، می توانند این سندروم را توسعه دهند.

غلبه ، کنترل و درمان بر سندرم ایمپاستر – خودویرانگری:

مراحل زیر که در این بخش از نمناک خواهیم گفت می تواند به یک فرد کمک کند تا علائم خود را مدیریت و بر آن غلبه کند:

صحبت در مورد آن:

صحبت کردن در مورد سندرم ایمپاستر ممکن است به مدیریت یا غلبه بر علائم آن کمک کند.صحبت کردن در مورد علائم با یک دوست قابل اعتماد، عضو خانواده یا متخصص بهداشت روان یک قدم مهم است این به مردم کمک می کند تا بین ادراک آنها و واقعیت وضعیت خود تمایز قائل شوند.بازگو کردن تجربیات نیز، می تواند یک فرد را برای شناسایی منبع ناراحتی خود کمک کند.

تحصیل کنید:

مهم است که افراد مبتلا به این سندروم در مورد علائم آن آموزش ببینند ؛ شناسایی نوع شخصیت ممکن است هنگام مدیریت علائم کمک کننده باشد.

تحصیل از روش های درمانی سندرم ایمپاستر

جشن گرفتن برای موفقیت ها:

افرادی که احساس خجالت می کنند، اغلب شگفت زده می شوند، زمانی که یک سابقه کتبی از دستاوردهای خود را می بینند ؛ همچنین مهم است که موفقیت ها را جشن بگیریم و اذعان کنیم که مهارت ها به نتایج مثبت منجر شده است.

قبول کنید که کمال گرایی غیرممکن است:

پذیرش معایب و همه چیز، بخش مهمی از داشتن عزت نفس سالم و خود ارزشی است. هیچکس کامل نیست و اشتباهات بخش اجتناب ناپذیر زندگی هستند.یاد بگیرید که اشتباهات می توانند انعطاف پذیری و شادی را افزایش دهند.

چالش افکار منفی:

افکار منفی در چرخه ضرب وشتم نقش مهمی ایفا می کنند. به چالش کشیدن این افکار یک گام کلیدی برای مقابله با علائم است ؛ بهتر است با یک درمانگر که تجربه در درمان شناختی رفتاری دارد کار کنید. این نوع درمان به منظور بهبود استراتژی های مقابله با چالش های الگوهای تفکر بیهوده است.

 

منبع: نمناک