نقش هورمون اکسی توسین در ایجاد رفتار مشارکتی بین افراد حاضر در یک تیم
کار تیمی یا انفرادی؟! نقش اکسی توسین بر رفتار گروهی ما
هورمون اکسی توسین، که در برخی موارد از آن به عنوان هورمون عشق نیز یاد می شود، به ما در تنظیم روابط اجتماعی و جنسی مان کمک می کند. یکی از مهم ترین کارهای این هورمون ایجاد نقش عاطفی میان مادر با فرزند می باشد. امروزه دانشمندان در حال بررسی نقش این هورمون در ایجاد رفتار مشارکتی بین افراد حاضر در یک تیم، می باشند.
برای جنیفر مک کلانگ، زگنی تریکی و هم کارانشان، از دانشگاه نئوشتل سوئیس، در ارتباط با این ویژگی منحصر به فرد انسان ها در برقراری ارتباط با هم، در انجام یک کار گروهی و یا کنار کشیدن از یک کار مشارکتی، پرسش هایی ایجاد شده بود؛ برای مثال اینکه چرا در برخی از موارد ما به کار گروهی روی می آوریم و در بعضی مواقع ترجیح می دهیم به تنهایی کار خود را انجام بدهیم!؟
عوامل پیچیده بسیاری در تعیین رفتار ما نقش دارد که در این بررسی دانشمندان توانستند با محدود کردن همه این موارد، به یک فاکتور یعنی میزان طبیعی اکسی توسین بپردازند و نقش این هورمون را در رفتار گروهی بررسی کنند.
نقش اکسی توسین در رفتار تیمی
اکسی توسین، هم به عنوان هورمون و هم عنوان یک پیک عصبی، نقش کلیدی در بدن ایفا می‌کند. در یک مطالعه جدید- که نتایج آن به تازگی در ژورنال Proceedings of Royal Society B منتشر شده- مک کلانگ و تیمش چگونگی اثر هورمون اکسی توسین را بر روی انتخاب ما درباره اینکه چه زمان کار تیمی انجام بدهیم و همچنین گفتگو هایی که با هم گروهی هایمان می کنیم را بررسی کرده اند.
مک کلانگ می گوید: ما برای نخستین بار اثر طبیعی این هورمون را در ایجاد خود به خودی یک کار تیمی و گفتگوی افراد آن تیم بررسی و آنالیز کردیم.
بازی شکار تخم مرغ
مک کلانگ و همکارانش با طراحی آزمایش شکار تخم مرغ توانستند مشاهده کنند که در چه هنگام شرکت کنندگان تصمیم می گیرند با یک دیگر همکاری کرده و در چه موقعی از مشارکت کنار بکشند. همچنین این آزمایش، آنها را قادر ساخت تا ببینند شرکت کنندگان در شرایط مختلف کار گروهی چه گفتگو هایی با هم گروهان خود دارند.
در بازی، شرکت کنندگان در گروه های ۲ نفره باید به دنبال تخم مرغ هایی بگردند که حاوی مهره های قرمز یا آبی می باشد. هر بازیکن در هر گروه در ازای تمامی مهره های قرمز یا آبی که پیدا کرده باشد، یک فرانک سوئیس دریافت می کند.
هر شرکت کننده نیز به طور جداگانه قبل از شروع بازی در یکی از دو گروهِ سیب یا پرتقال قرار گرفته است. این به این معنی می باشد که در یک تیم، دو نفر می توانند عضو یک گروه بوده یا یکی در گروه پرتقال و دیگری در گروه سیب باشد. دلیل این کار ایجاد حس وفاداری میان اعضای تیمی است که هر دو عضو آن در یک گروه قرار گرفته اند.
در زمان جستجو هر شرکت کننده مختار است تا با هم تیمی خود مشارکت کرده و در یافتن مهره های مورد نیازش به او کمک کند یا به تنهایی به جستجوی مهره های مورد نیاز خود بپردازد.
اکسی توسین ، کار تیمی و وابستگی
برای مشخص کردن اثر هورمون اکسی توسینگ، در رفتار گروهی فرد، محققان با نمونه برداری از بزاق شخص، میزان طبیعی این هورمون را در هر شرکت کننده اندازه گرفتند.
محققان دریافتند افرادی که میزان اکسی توسین بالاتری داشتند با شانس بهتری در کار گروهی شرکت می کردند. با این حال نکته ای که در این آزمون مشخص شد این بود که شانس این میزان همکاری تنها در بین اعضای تیمی که هر دو عضو آن در یک گروه بودند بیشتر می شد.
مک کلانگ می گوید: این میزان بالای هورمون در افرادی که به گروه های متفاوت وابسته اند- برای مثال یکی از اعضا در گروه پرتقال و دیگری در گروه سیب قرار گرفته بودند- هیچ اثری روی رفتار گروهی آنها ندارد.
وی در ادامه گفت: حتی در بین افرادی که میزان اکسی توسین آنها بالا بود، کسانی که در گروه های مختلف قرار داشتند به جای کار تیمی به تنهایی به دنبال شکار تخم مرغ ها می رفتند.
درباره گفتگو بین اعضای تیم نیز محققین دریافتند؛ افرادی که میزان اکسی توسین آنها بیشتر می باشد، تمایل کمتری به بحث درباره هدف فردی دارند. این اتفاق در حالی رخ می داد که ۲ نفر در یک گروه بودند. در این موارد، بیشتر درباره هدف فرد دیگر تیم، بحث می شد و از جملات انگیزشی بیشتری استفاده می شد، اما فرد کمکی به هم تیمی خود نمی کرد.
در دسته دیگر افرادی که در یک تیم اما در دو گروه مختلف قرار داشتند با وجود میزان بالای اکسی توسین، همچنان بحث ها حول محور اهداف فردی بود.
با وجود همه این تفاسیر، محققان توضیح دادند که این نتایج می تواند نشان دهنده این باشد که اکسی توسین، می تواند تقویت کننده رفتار تیمی در افراد جامعه باشد؛ اما در صورتی که افراد وابستگی های یکسانی داشته باشند.
منبع:
