مهم‌ترین آزمایش‌های تشخیصی برای آلرژی فصلی
تشخیص دادن این موضوع که آیا آلرژی باعث بروز علائم شده است یا ابتلا به بیماری، از اهمیت زیادی برخوردار است، چون شیوه‌های درمان این دو مشکل با همدیگر تفاوت دارد. تب در موارد آلرژی شایع نیست، اما معمولا با بیماری‌های ویروسی یا باکتریایی همراه می‌شود.
در آلرژی‌های مربوط به ناحیه بینی، پوشش داخلی بینی معمولا متورم می‌شود و ترشحات بینی نیز حالت شفاف و مایع‌گونه پیدا می‌کنند. همین نکات، آلرژی‌های مربوط به ناحیه بینی را از سرماخوردگی‌های ویروسی متمایز می‌سازد.
در آلرژی‌های سینوسی هم ترشحات اضافی شفاف هستند، درحالی که عفونت‌های سینوسی با ترشحات غلیظ و زرد یا سبز نمایان می‌گردند.
در برونشیت آلرژیک، هر مخاطی که به‌واسطه سرفه کردن خارج می‌شود، معمولا شفاف و رقیق است. با این‌حال، در بیماری‌های مربوط به برونشیت، مخاط حالت غلیظ و کدری پیدا می‌کند و رنگ آن نیز چیزی مابین زرد، سبز و خاکستری می‌شود.
بثورات ناشی از اگزما هم معمولا خشک هستند، مگر این‌که بیماری ثانویه‌ای در بدن وجود داشته باشد. در این صورت، بثورات می‌توانند حالت مرطوب به خود بگیرند یا رنگی شبیه به رنگ عسل پیدا کنند.
آزمایش‌های تشخیصی برای آلرژی‌های فصلی
اولین گام در تشخیص آلرژی فصلی، ارزیابی بالینی توسط پزشک است. سوال‌هایی که پزشک از شما خواهد پرسید، به عبارت زیر هستند:
۱. آیا علائم شما، نوعی الگوی فصلی را نشان می‌دهند؟
۲. آیا این الگو با قرار گرفتن در معرض گرده‌های یک منطقه خاص یا اسپورهای قارچی در محیط‌های باز به‌وجود می‌آید؟ آیا این علائم با تغییر در میزان گرده‌ها و آلرژن‌ها، نوسان دارند؟
شانس قرار گرفتن در معرض گرده‌ها اساسا در روزهایی که هوا خشک، صاف و ابری است، بالاتر می‌رود. هوای بارانی هم این شانس را کاهش می‌دهد. با این‌حال، اسپورهای قارچی بسیار متغیر هستند، چون میزان بعضی از آن‌ها پیش از طوفان افزایش می‌یابد و میزان بعضی از آن‌ها نیز با افزایش دمای هوا. برخلاف گرده‌ها که شدیدا وابسته به فصل هستند، اسپورهای قارچی به فصل محدود نمی‌شوند.
تست پوستی برای تشخیص آلرژی
تست پوستی برای تشخیص آلرژی، دو نوع اصلی دارد. در یکی از این شیوه‌ها، نوعی محلول رقیق حاوی مقدار کمی از یک آلرژن خاص به لایه خارجی پوست وارد می‌شود. این کار با کمک یک سوزن ریز یا یک خراش کوچک انجام می‌گیرد.
در شیوه دیگر که تست پوست داخل‌جلدی (intradermal test) نام دارد، مقدار کمی از عصاره آلرژیک با استفاده از یک سوزن ریز به زیر پوست تزریق می‌شود.
واکنش‌های پوستی در این حالت معمولا پس از ۱۵ دقیقه بررسی می‌شوند. «مثبت» بودن نتیجه، یعنی بدن شما واکنش آلرژیک از خودش بروز داده است و محل مورد آزمایش نیز در این حالت قطعا حالت قرمز و متورم پیدا می‌کند. هرچه نشانه‌های واکنش شدیدتر باشند، نشان‌دهنده شدت بیشتر واکنش آلرژیک هستند. البته نتایج حاصل‌شده باید مورد بررسی و کنترل قرار بگیرند، چون حساسیت پوست نسبت به عمل تزریق که هیچ ربطی به حساسیت نسبت به آلرژن‌ها ندارد، می‌تواند نتیجه اشتباه را به شما نشان بدهد. افرادی که دارای پوست بسیار حساس هستند، معمولا با این مشکل مواجه می‌شوند.
تست خون برای تشخیص آلرژی
تست خون در این مرحله با هدف بررسی آنتی‌بادی‌های IgE در صورت مواجهه با یک آلرژن خاص یا مجموعه‌ای از آلرژن‌ها انجام می‌گیرد. برای این تست نیز اساسا دو شیوه وجود دارد: RAST و ELISA. در این روش‌ها، مقدار کمی از خون بیمار با عصاره خالص و مشخصی از آلرژن آزمایشی مخلوط می‌شود. بعد هم از ابزارهایی مانند فلورسنت یا ردیاب‌های رادیواکتیوی برای تشخیص آنتی‌بادی‌های IgE متصل‌شده به آلرژن‌ها استفاده می‌گردد.
تست پوستی و تست خون می‌توانند مبتلا بودن به حساسیت شدید نوع اول (Type ۱ hypersensitivity) را نسبت به آلرژن‌های انتخاب‌شده تشخیص بدهند، اما نمی‌توانند تعیین کنند که آیا علائم حاصل‌شده از نتایج واکنش آلرژیک هستند یا خیر.
منبع: سلامتیسم
