بیماری پاژه استخوان چیست؟

بیماری پاژه استخوان فرآیند بازسازی استخوان های طبیعی را مختل می سازد. بازسازی استخوان شامل جایگزینی تدریجی بافت استخوان قدیمی با بافت استخوانی جدید است. با گذشت زمان، استخوان های بیمار ممکن است شکننده می شوند. بیماری پاژه استخوان اغلب در لگن، جمجمه، ستون فقرات و پاها رخ می دهد.خطر بیماری پاژه استخوان با افزایش سن بیشتر می شود. در صورت وجود سابقه خانوادگی نیز خطر بروز بیماری افزایش می یابد. عوارض بیماری پاژه استخوان شامل شکستگی استخوان و از دست دادن شنوایی است.

بیس فسفونات ها داروهای مصرفی جهت تقویت استخوان تضعیف شده به علت پوکی استخوان هستند و درمان اصلی برای این بیماری محسوب می شوند. در موارد شدید، جراحی مورد نیاز است.

بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری پاژه استخوان هیچ علائمی را تجربه نمی کنند. هنگام بروز علائم، شایع ترین شکایت درد استخوان است. بیماری ممکن است یک یا چند ناحیه از بدن را تحت تاثیر قرار دهد یا ممکن است گسترده تر باشد.

علائم بیماری به بخشی از بدن که تحت تاثیر بیماری قرار گرفته بستگی داشته و عبارت است از:

•      لگن. بیماری پاژه استخوان در لگن می توانند سبب بروز درد لگن شود.

•    جمجمه. رشد بیش از حد استخوان در جمجمه سبب از دست دادن شنوایی یا سردرد می شود.

•    ستون فقرات. اگر ستون فقرات تحت تاثیر قرار گیرد، اعصاب فشرده می شوند. این امر می تواند سبب درد، سوزن سوزن شدن و بی حسی در یک بازو یا پا شود.

•    پاها. با تضعیف استخوان ها، آن ها ممکن است خم شوند. بزرگ شدن استخوان ها در پاها می تواند سبب ایجاد فشار اضافی بر روی مفاصل نزدیک شده و سبب آرتریت در زانو یا لگن شود.

حتی اگر قد شما به حداکثر میزان خود رسیده باشد، رشد استخوان های شما متوقف نمی شود. استخوان یک بافت زنده است که در یک فرآیند مستمر تجدید می شود. در طی این فرآیند مداوم که بازسازی نامیده می شود، استخوان های قدیمی حذف شده و به وسیله استخوان های جدید جایگزین می شوند. بیماری پاژه استخوان این فرآیند را مختل می سازد.

در اوایل دوره بیماری، استخوان های قدیمی سریع تر از استخوان های جدید می شکنند. با گذشت زمان، بدن با تولید سریع تر استخوان های جدید به این وضعیت پاسخ می دهد. این بازسازی سریع استخوان نسبت به حالت عادی سبب تولید استخوان های نرم تر و ضعیف تر می شود. این امر می تواند سبب درد استخوان، تغییر شکل و شکستگی استخوان شود.

محققان علت بیماری پاژه استخوان را شناسایی نکرده اند، هرچند ژن های مختلفی در ارتباط با این بیماری کشف شده اند.

برخی محققان معتقدند که بیماری پاژه با یک عفونت ویروسی در سلول های استخوانی که ممکن است به مدت سال ها قبل از ظهور بیماری وجود داشته، مرتبط باشد. به نظر می رسد عوامل ارثی استعداد ابتلا به بیماری را تحت تاثیر قرار می دهند.

عواملی که ممکن است خطر بیماری پاژه استخوان را افزایش دهند، عبارتند از:

•     سن. احتمال بروز بیماری در افراد مسن تر از ۴۰ سال بیشتر است.

•    جنس. مردان نسبت به زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

•    نژاد. بیماری پاژه استخوان در انگلستان، اسکاتلند، اروپای مرکزی و یونان شایع تر است. این بیماری در اسکاندیناوی و آسیا نادر است.

•  سابقه خانوادگی. در صورت وجود سابقه خانوادگی بیماری پاژه استخوان، احتمال بروز بیماری در شما بیشتر است.

در بیشتر موارد، بیماری پاژه استخوان به کندی پیشرفت می کند. بیماری می تواند در بیشتر افراد به طور موثر کنترل شود.

عوارض احتمالی بیماری عبارتند از:
•     شکستگی. استخوان های مبتلا به آسانی می شکنند. رگ های خونی اضافه در این استخوان های تغییر شکل داده ساخته می شوند. بنابراین آن ها در طول جراحی های ترمیمی بیشتر خونریزی می کنند.

•    اوستئوآرتریت. استخوان های بیمار می توانند سبب افزایش فشار بر روی مفاصل و در نتیجه بروز اوستئوآرتریت شوند.

•    نارسایی قلبی. بیماری پاژه ممکن است سبب افزایش فشار بر روی قلب و در نتیجه افزایش کار قلب جهت پمپاژ خون به مناطق آسیب دیده و بیمار بدن شود. در افرادی که زمینه بیماری قلبی را دارند، افزایش کار قلب می تواند سبب نارسایی قلب شود.

•    سرطان استخوان. سرطان استخوان در کمتر از ۱ درصد افراد مبتلا به بیماری پاژه روی می دهد.