بررسی آزمایشهای علمی و ورزشی که از آسیب‌دیدن جلوگیری می‌کند
در اینجا برخی آزمایشهای علمی و ورزشی که از آسیب‌دیدن جلوگیری می‌کند را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
تصور کنید که هنگام دویدن، عضلات خود را می‌بینید؛ آیا عضلات یک طرف بیشتر از طرف دیگر فعال است؟ فکر کنید که بتوانید نقاط ضعف و قدرت خود را از لحاظ سرعت، کندی، تعادل و زمان عکس‌العمل و همین‌طور نداشتن تعادل دقیق عضلانی شناسایی کنید و نیز راه‌حل برخورد با آنها را بدانید.
علم ورزشی: بررسی عمق مسئله
بیشتر متخصصان ورزشی می‌توانند در یک فرد، نقاط آسیب‌دیده پا و مشکل راه رفتن او را تشخیص دهند. اگر مشکلی ساختاری وجود داشته باشد و انجام درست ورزش را تحت تاثیر قرار دهد، آنها سعی می‌کنند تعادل را در زانو، ران و میان‌تنه برقرار کنند؛ همچنین ورزشهایی وجود دارد که پا و مچ پا را قوی می‌کند و در وضعیت ایده‌آلی قرار می‌دهد.
آزمایش ورزشی روی یک فرد انجام شد و توضیح داد که، این آزمایش در یک زمین دو و میدانی برگزار شد. اعضای تیم آزمایشگاهی سنسورهای کوچکی را به پاها، دستها، باسن و سر من وصل کردند. این سنسورها بخشی از آزمایش ۳D است که فعالیت عضلات را در یک ورزش خاص بررسی می‌کند. این سنسورها چگونگی فعالیت عضلاتم در زمان شروع دو سرعتی، لحظه انجام و پایان آن و همین‌طور هنگام پیچیدن را بررسی می‌کند.
پس از اینکه دو دور کامل را در زمین دویدم، چند حرکت اسکوات و حرکت شانه را انجام دادم تا دامنه حرکتی نیز بررسی شود.
سپس، برای بررسی ساختاری به آزمایشگاه رفتیم تا درصد توده عضلانی خالص و چربی را از راه مقاومت بیو الکتریکی به‌دست آوریم. سپس در جهت‌های مختلف به‌صورت دو و ایستاده تمرین داشتم تا شتاب، کاهش شتاب و حرکتهای جانبی بررسی شود. همچنین آزمایشهای زمینی شامل پریدن از یک سکو هم انجام دادم.
یکی از این دستگاهها آزمایش روی عضله ایزوکنتیک کاربردی (دستگاه تاباندن پا برای مقایسه قدرت پای چپ و پای راست در عضلات جلوی ران و باسن) بود. در انتهای روز نیز چند آزمایش مغزی انجام دادیم که هماهنگی دست و چشم، ادراک عمقی، ردیابی چند شئ، گرفتن هدف و… به‌علاوه آزمایش ضرب‌آهنگ (ریتم) را انجام دادیم. هماهنگی دست و چشم به‌خصوص برای بوکسرها خوب پاسخ می‌دهد، در حالی‌که آزمایش ضرب‌آهنگ (ریتم)که به پیشرفت مهارتهای اجتماعی کمک می‌کند در کودکان اوتیسم مفید است.
نتایج: درک عدم تعادل عضلانی
پژوهشگرها با بررسی نتایج آزمایشها دریافتند که سمت راست بدن من در مقایسه با سمت چپ قوی‌تر است؛ که این مورد نامتناسب از پاهایم شروع می‌شود. مشخص شد که پای چپم به داخل متمایل شده که موجب انحنای کف پا و فشار بیشتر به زانوها و ران می‌شود.
در مورد تمرینها با وزن بدن، اسکوات بالای سرم از لحاظ خمیدگی زانو و ران، تقریبا متعادل بود؛ اما در اسکوات پیستول می‌توانستم تفاوت را در دو طرف احساس کنم و سنسورها نیز آن را تشخیص دادند. زانوی چپم کمتر خم می‌شد و انعطاف‌پذیری در مچ پای چپ کاهش می‌یافت؛ همچنین سنسورهای دویدن ۳D نیز خم‌شدگی به داخل در پای چپم را تشخیص داد که موجب چرخش بیشتر ران و ضربه بیشتر در آن سمت می‌شود و نیز اینکه در پیچها، به‌خوبی عضلات باسن، پشت پا و ساق پا را فعال نمی‌کنم. تمرینهایی که به من دادند زنجیره خارجی را هدف قرار می‌داد؛ بنابراین با تمرینهای ددلیفت و clamshells سعی دارم قدرت را در عضلات ران، به‌خصوص در سمت چپ افزایش دهم.
مرحله بعدی: ایجاد ارتباط ذهنی- عضله‌ای
بهترین ورزش برای فردی همچون من، انجام تمرینهای پلایومتریک است که بر روی سمت ضعیفتر تمرکز می‌کند. تمرینهای ساده‌ای انجام می‌دهیم تا ارتباط ذهنی_عضلانی را به‌وجود آوریم و در هر دو طرف قدرت افزایش یابد. این مسئله آموزش نورون عضله‌ای است، به همین دلیل آزمایشگاه جنبه روان‌شناسی ورزش را جدی می‌گیرد.
عدم تعادل عضلات می‌تواند مشکلات زیادی را موجب شود، به‌خصوص در دونده‌های مبتدی، بنابراین اگر می‌خواهید تعادل بهتری در بدن خود داشته باشید، سعی کنید به یک آزمایشگاه ورزشی مراجعه کنید. اختلال حرکتی و چگونگی بهبودی آنها را پیدا خواهید کرد.
