چگونه تناسب اندام زندگی من را نجات داد؟
من با دو انگشت به دنیا آمده بودم، هم چنین مبتلا به دیابت نوع ۲ بودم، اما تناسب اندام زندگیم را نجات داد.
تصور کنید که هر روز از خواب بیدار شوید و فکر کنید به خاطر ظاهرتان دیگران شما را مسخره می کنند. در مورد مدل موهای بد یا برعکس پوشیدن تی شرت حرف نمی زنم، بلکه منظورم این است که متفاوت به دنیا آمده اید و هر لحظه از زندگی نسبت به آن کاملا هوشیار هستید.
این فرد، من بودم.
به دنیا آمدن با دو انگشت دست چپ و بازوی چپ کوچکتر برای یک کودک سخت است، هم از لحاظ فیزیکی و هم احساسی. از مسخره شدن تا دور شدن از بعضی از فعالیت های فیزیکی، درک متفاوت بودنم سخت بود. افسردگی، استرس، و عصبانیت تمام وجودم را پر کرده بود و باعث شده بود به مسیر اعتیاد و نوشیدنی های الکی گرفتار شوم. به علاوه، در سن ۱۹ سالگی مبتلا به دیابت نوع ۱ شدم. وقتی در بیمارستان بودم، پرستاری که بالای سرم بود توضیح داد که چگونه زندگی ام برای همیشه تغییر خواهد کرد، نمی توانستم تصور کنم که هم معلول باشم و هم دیابتی. آیا یک شوخی است؟ باید دلیلی برای آن باشد.
تصمیم گرفتم که برای کمک به خودم به افراد دیگر کمک کنم، رشته خودم را از حقوق و علوم سیاسی به تربیت بدنی و ارتقا سلامت تغییر دهم. در طول ۷ سال، برنامه های تناسب اندام و تجاری موفقی داشتم، به هزاران نفر کمک کردم وزن کم کنند. اکنون مشغول تجارت موفق آنلاین هستم، و به عنوان سخنران جوان و انگیزی در کشور سفر می کنم.
تناسب اندام به ۵ طریق زندگیم را نجات داد:
اعتماد بنفس
نمی توانم دروغ بگویم، اولین روز در باشگاه افتضاح بودم. اما این بهترین تصمیمی بود که گرفته بودم. در ابتدا که باشگاه می رفتم، اعتماد بنفسم بسیار پایین بود، و به خودم می گفتم چون معلول هستم نمی توانم تمرین کنم، و نگران قضاوت های دیگران بودم. اما مسئله باشگاه یا دیگران نبودند، مسئله خودم بودم.
هنگامی که به خودم و افکارمخربم غلبه کردم، توانستم بدون محدودیت تطبیق پیدا کنم و تمرین کنم. چون باشگاه را در اولویت قرار داده بودم، به پتانسیل های خود اطمینان بیشتری پیدا کردم. به مرور زمان، توانستم بدنی داشته باشم که افراد برای داشتن آن انگیزه پیدا می کردند، حتی با وجود معلولیت، و اعتماد بنفسم به سقف رسید، نه به خاطر شکمی که داشتم بلکه چون اثبات کردم که می توانم.
تناسب اندام باعث شد از شکست درس بگیرم
بهترین درسی که می توانستم از باشگاه بگیرم این است که شکست بد نیست. اصلا نمی توانستم وزنه های سنگین بلند کنم و وضعیت به دنیا آمدن خود را دلیل آن می دانستم. به مرور زمان، کمتر زمین خوردم و قوی تر شدم. با افزایش سایز، واقعا از لحاظ ذهنی رشد کردم، آموختم که با هر شکستی درس هایی می آموزم، درس هایی که فرصتی برای موفقیت پیش رویم می گذراد. تنها راه شکست خوردن جا زدن است. اکنون، هر شکست در باشگاه یا در زندگی تنها قدمی به سوی موفقیت است.
بدون محدودیت
چگونه فردی مثل من می تواند بارفیکس برود یا حرکت ددلیفت را اجرا کند؟ به عنوان یک فرد تطبیق پذیر، باید تطبیق پیدا می کردم و تمرین می کردم و بدن مورد نظر خود را می ساختم. گیره هایی برای بلند کردن پیدا کردم که به بازوی خود متصل می کردم تا بتوانم تمام ورزش هایی که دیگران انجام می دهند را انجام دهم. در حال حاضر چهار رکورد کشوری در زمینه وزنه برداری، ددلیفت ۶۳۰ پوند دارم. یاد گرفتم که خودمان محدودیت ها را القا می کنیم. برای برنده شدن هیچ محدودیتی وجود ندارد، فقط کمی تطبیق پذیری لازم است. وقتی متوجه شدم هر چیزی که به آن فکر می کنم را می توانم داشته باشم، احساس ناامیدی برطرف شد.
تحت تاثیر قرار نگیرید؛ پیشرفت کنید
قبل از اینکه مشغول فیتنس شوم، هرکاریی که می کردم حول دیدگاه دیگران درباره خودم بود. چگونه لباس پوشیده ام، چگونه رفتار می کنم، حتی نحوه زندگیم برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران بود. من خودم را با نحوه دیدگاه دیگران نسبت به من زندانی کرده بودم. با دیدن رشد در بدنم و همینطور در دیدگاهم، شروع به زندگی برای خودم کردم، بر روی پیشرفت خودم تمرکز کردم نه تحت تاثیر قرار دادن دیگران. استرس متفات بودن برطرف شد، چون در باشگاه پیشرفت می کردم. پیشرفت در باشگاه سبب شد ظاهری که با آن دنیا آمده ام را بپذیرم و درک کنم کسی که می خواهد من را قضاوت کند احتمالا مشکلاتی بیشتر از من دارد.
موانع تبدیل به فرصت شدند
در روز اولی که به باشگاه می روید فکر می کنید کاملا با رکورد زدن یا یک مدل زیبا فاصله دارید. یکی از سخت ترین موانعی که باید به آن غلبه کنید این است که متوجه شوید، مکانی که اکنون در آن ایستاده اید نمی تواند در آینده نیز همان مکان باشد. با گذر زمان، پیوستگی و تعهد، می توانید به تمام سختی هایی که به شما وارد شده غلبه کنید.
راحت نیست، اما ارزش آن را دارد.
تقلا کردم، دست از کار کشیدم، به خودم شک کردم، اما هم چنان پیش رفتم. پیشرفت بدن خود را دیدم و همینطور افزایش سطح قدرتم که تصور می کردم غیرممکن است.
کریس رودن
کریس رودن لیسانس تربیت بدنی و سلامت جسمانی دارد و یک کارآفرین، مدل، و سخنگوی انگیزشی است. با وجود نقص مادرزادی، داشتن دو انگشت در دست چپ و همینطور دست چپ کوتاهتر، او یک وزنه بردار مطرح است که مبتلا به دیابت نوع ۱ نیز می باشد.
