کاشت مو به روش BHT یا برداشت مو از بدن

در عمل‌های کاشت مو معمولاً از موی سر استفاده می‌شود، با این حال گاهی موی کافی روی سر بیماران وجود ندارد و بانک موی سر آنان برای دستیابی به نتیجه دلخواه کافی نیست. در چنین مواردی می‌توان موی بدن را برای کاشت به کار برد، چون موی بدن از نظر ساختار و کیفیت شباهت بسیاری به موی سر دارد. مو را می‌توان از پا، بازو، شکم، قفسه سینه، پشت بدن، زیربغل یا حتی صورت گرفت.

متقاضیان مناسب کاشت مو به روش BHT

موهای اهدایی معمولاً از قسمت تراشیده سر، برای مثال پشت یا کنار سر، گرفته می‌شود. اما اگر بیمار در این نواحی از سر موی کافی نداشته باشد، بعضی از عمل‌های کاشت مو قابل انجام نخواهد بود. یکی از دلایل نداشتن بانک موی کافی ریزش موی معمول و دلیل دیگر این است که به دلیل کاشت مو در گذشته نمی‌توان دیگر از پوست سر به عنوان ناحیه اهدا کننده استفاده کرد. نتایج کاشت مو با موی اهدایی نامناسب معمولاً رضایت‌بخش نیست، چرا که ریزش مو را فقط در حد جزیی جبران می‌کند. به علاوه جای زخم جلب توجه خواهد کرد.

تفاوت بین کاشت مو به روش BHT-FUE و روش متعارف  FUE

روش برداشت مو از بدن در اصل همان تکنیک استخراج واحد فولیکولی (FUE) یا یک به یک است؛ فقط  ناحیه‌های اهدا کننده از پوست سر به ریش، قفسه سینه، بازو، پا و … گسترش یافته است. روش BHT عموماً در مواردی به کار برده می‌شود که پوست سر دیگر برای استخراج گرفت مناسب نباشد یا موی سر به اندازه کافی پرپشت نباشد.

با توجه به این که سر در بسیاری موارد ناحیه اهدا کننده مناسبی نیست، روش FUE تکامل داده شد و روش BHT  ابداع گردید. واحدهای فولیکولی در صورت وجود شرایط فیزیولوژیک به طور مستقیم از نواحی مختلف بدن، مانند سینه، شکم، بازو یا پا، گرفته و در پوست سر کاشته می‌شود.

گرفت‌های گرفته شده به روش BHT چرخه رشد متفاوتی دارد، هرچند برای اثبات این موضوع باید پژوهش‌های بیشتری انجام شود. همچنین این گرفت‌ها با گرفت‌های سر از این نظر تفاوت دارد که در اولی یک تار مو و در دومی 1 تا 4 تار مو وجود دارد.

تفاوت‌های اصلی بین روش کاشت موی  BHT-FUE و FUE عبارت است از:

جهت رشد واحدهای فولیکولی

نوع پوست و ویژگی‌های آن

عمق واحد فولیکولی زیر پوست

ضخامت و ساختار مو (صاف، مجعد یا فر بودن)

جراح کاشت مو به روش برداشت مو از بدن، باید اطلاعات و تجربه کافی در زمینه روش‌های کاشت FUT و FUE داشته باشد و بتواند اصول تئوری را به مرحله عمل درآورد تا نتیجه موفقیت‌آمیز به دست آید. اصل‌هایی که جراح باید حین کاشت مو در نظر بگیرد عبارت است از:

استخراج صحیح موهای اهدایی

آماده‌سازی مناسب واحدهای فولیکولی

نگهداری بدون اشتباه گرفت‌های استخراج شده و آب‌رسانی آن‌ها به شیوه صحیح

کاشت مناسب گرفت‌ها و در نظر گرفتن جهت رشد و نظم و آرایش گرفت‌ها

ایجاد یک خط رویش موی طبیعی

دقت و مهارت بالا در انجام عمل و آسیب رساندن به حداقل گرفت‌ها

سه عامل کلیدی موفقیت کاشت مو به روش BHT به شرح زیر است:

استخراج فولیکول‌های مو

چرخه رشد موهای بدن

سازگاری موی سر با موی بدن

محدودیت‌های BHT

تا کنون پژوهش کافی در زمینه برداشت مو از بدن به عنوان یک تکنیک کاشت مو  انجام نشده است و اکثر پژوهش‌ها بر روش‌های FUE  و FUT متمرکز شده است. روش BHT به دلیل نبود تجربه و دانش کافی عموماً به عنوان آخرین روش کاشت و افزایش موی سر در نظر گرفته می‌شود.

بیمارانی که درصدد انجام کاشت مو به روش BHT هستند، باید بدانند که تضمینی برای ریشه‌دار شدن درصد بالایی از ایمپلنت‌ها (گرفت‌های کاشته شده) وجود ندارد.

ممکن است ساختار موی بدن پس از کاشت تغییر کند، موی کاشته شده در اکثر موارد بلندتر و صاف‌تر می‌شود و شباهت جالب توجهی به ساختار موی سر پیدا می‌کند.

این نکته را به بیمارانی که قصد عمل BHT دارند یادآوری می‌کنیم که این روش آخرین راه ‌حلی است که متخصصین برای کاشت مو از آن بهره می‌گیرند و میزان موفقیت آن قابل پیش‌بینی نیست. بنابراین بیماران متقاضی BHT باید از شرایط و معیارهای عمل، برای مثال TDI مناسب، به طور کامل برخوردار باشند. درمان در شرایط خاص به بیمارانی توصیه می‌شود که پیش از این کاشت مو انجام داده‌اند یا این که نتایج عمل‌های قبلی‌ آنها طبیعی نیست و بر روند زندگی اثر گذاشته است.

با توجه به نکته‌های بیان شده تمام متقاضیان روش BHT باید درباره مناسب بودن این عمل، شرایط و نتایج آن به تفصیل با متخصص کاشت مو مشورت کنند. در هر حال عمل باید توسط جراح مجرب کاشت مو انجام شود، چرا که کاشت مو به روش برداشت مو از بدن به تجربه، دانش و مهارت‌های جراح در انجام عمل بستگی دارد.

منبع: tehrancosmetics.com