طلای خوراکی خاصیت غذایی ندارد

 از زمان های گذشته برخی از افراد همواره در تلاش بوده اند، از جنبه های مختلف نسبت با سایر افرداد جامعه متمایز باشند.

این تمایز حتی از لحاظ نوع خوراکی نیز در آنها به چشم می خورد، چرا که آنها به دنبال نوعی خوراکی نادر، زیبا و منحصربفرد بودند تا جایی برخی از آنها طلا را در منوی غذایی خود جای داده اند.

البته نظریه طلا ی خوراکی اولین بار توسط مصریان باستان بیان شده و این کار تنها جنبه تظاهر داشته چرا که فلز طلا هیچ طعمی را بر مزه غذا اضافه نمی کند.

یک پیتزا تزئین شده با ورقه های طلای ۲۴ عیار حدود ۴۰۰ دلار قیمت دارد.
استفاده از طلا در خوراکی ها بجز قیمت بیشتر، هیچ خاصیت دیگری را به غذا های مختاف اضافه نمی کند.

برای مثال امروزه میوه، شکلات، دسر و حتی نوشیدنی های مختلفی دیده می شد که با ورقه های طلا پوشیده شده و یا در آنها ذراتی از این فلز موجود می باشد.

  طلای خالص به دلیل بی اثر بودن می تواند بدون جذب شدن از دستگاه گوارش فرد بگذرد.

با توجه با خاصیت چکش خواری فلز طلا در ورقه های این فلز مقداری نقره نیز استفاده می شود که این نقره نیز در فرایند خوردن غذا مانند فلز طلا بی اثر می باشد.

مصرف طلا خوراکی در برخی از افراد محدودی آلرژی و دل درد می شود.