چاقی کودکان در اثر فقر(3)
راه حل‌های پیشنهادی
برای مشکل گرسنگی دوران کودکی باید از طریق سیاست‌ها یا برنامه‌هایی که وضعیت خانواده‌های کم درآمد را بهبود دهد و مواد مغذی مورد نیاز کودکانشان را فراهم کند، عمل کرد. پیشنهادات در این زمینه شامل موارد زیر است:
1- به کار بردن برنامه یاری غذا: که به عنوان یک سیستم امنیت غذا برای خانواده‌ها و کودکان عمل می‌کند و شامل بر موارد زیر است:
– برنامه کوپن یاری غذا (Food Stamp Program ): که دریافت غذا را از مغازه‌های خواروبارفروشی امکانپذیر می‌کند و در نتیجه دسترسی خانواده‌ها به غذا و دریافت رژیمی را بخصوص برای کودکان بهبود می‌بخشد شرکت در برنامه FSP اثرات مفیدی بر کودکان از نظر تغذیه ای و نیز بهبود وضعیت درسی آنها داشته است.
مطالعات نشان می‌دهد که در دختران خانواده‌های کم درآمد با شرکت در برنامه FSP و برنامه ملی صبحانه و ناهار مدارس، 68 درصد شانس کمتری برای قرار گرفتن در معرض اضافه وزن داشتند.
– برنامه مراقبت مادر و کودک(WIC): که شامل دادن غذاهای تکمیلی، آموزش تغذیه و مراجعه به سرویس‌های مراقبت بهداشتی برای زنان باردار، زنانی که تازه مادر شده‌اند و نوزادان و کودکان کمتر از 5 سال دارند. این برنامه تعداد کودکان LBW(Low Birth weight) و هزینه‌های پزشکی مرتبط را کاهش می‌دهد و نیز شیوع آنمی در سن کم را کاهش می‌دهد.
– وعده‌های دبستانی: وعده‌های متعادل شده در هر روز مدرسه برای میلیون‌ها کودک حدود نیمی از نیازهای مواد مغذی روزانه شان را تامین می‌کند. صبحانه دبستان نه تنها دریافت مواد مغذی را بهبود می‌بخشد، بلکه توانایی کودک را برای یادگیری افزایش می‌دهد.
– برنامه سرویس غذایی تابستان: این برنامه، فاصله بحرانی را برای کودکانی که به وعده‌های دبستانی برای تغذیه شدن وابسته بودند از طریق فراهم کردن وعده‌های غذایی رایگان در طول ماههای تابستان پر می‌کند که می‌تواند به پیشگیری از گرسنگی دوره‌ای کمک کند.
– برنامه مراقبت غذای کودک و بزرگسال: خانه‌های مراقبت روزانه و مراکزی که وعده‌ها و میان وعده‌های متعادل شده به کودکان تحت مراقبتشان می‌دهند. این برنامه به طور خاص برای کودکان و والدین کودکان کم درآمد مفید است.
2- بهبود امنیت اقتصادی خانواده: از طریق افزایش درآمد کاری، ایجاد فرصت‌های شغلی جدید، از بین بردن محدودیت‌های سرمایه و افزایش جیره‌های کمک مردمی تا خانواده‌های فقیر بتوانند پس انداز داشته باشند و یک زیربنای مالی برای ایجاد رفاه و حمایت از کودکانشان داشته باشند.
3- بهبود سیاست‌های بهداشت عمومی که در جهت بهبود فاکتورهای سلامتی و تغذیه‌ای عمل کنند: نظیر تولید غذا، قیمت غذا، واردات فرآورده‌های غذایی و پیگیری‌های منظم به منظور فراهم کردن غذای سالم‌تر در مراکز مصرف‌کننده مختلف (نظیر بوفه‌های مدارس و محیط کار، رستوران‌ها).
4- فعالیت‌های چند بخشی: بهبود سلامتی فقط بر عهده بخش سلامت کشوری نیست بلکه فعالیت‌ها باید در دامنه گسترده‌ای از سیاست‌های دولت انجام شود و با بخش بهداشت رابطه متقابل داشته باشد. ایجاد اتحاد برای فعالیت‌های چندبخشی الزامی است.
– پیشنهادات برای پیشگیری و درمان چاقی کودکان
1- برنامه‌های مداخلات زودهنگام که منجر به تغییرات رفتاری بین کودکان، هم در خانه و هم در محیط مدرسه می‌شود، بالاترین پتانسیل را برای پیشگیری از چاقی دارد وبه طور مثبت روی عادات رژیمی و فعالیت تاثیر می‌گذارند.
2- برنامه‌های آموزشی که نیازهای ویژه خانواده‌های کم درآمد را مورد خطاب قرار می‌دهد. برنامه‌های آموزشی در حال حاضر از طریق برنامه WIC، سازمان‌های مردم نهاد (NGO) و شرکت‌های تعاونی و مراقبان کودک اجرا می‌شود. مطالعات نشان داده که آموزش، مصرف میوه و سبزی را در کودکان سنین دبستان بهبود بخشیده است.
3- تشویق کودکان به فعالیت فیزیکی بالا بخصوص در کودکان با وزن بالا و آموزش ورزش و فعالیت فیزیکی منظم نظیر اجرای برنامه تناسب اندام کودکان(FIT KIDS) در مدارس.
4- علاوه برنقش دولت در برنامه‌های ملی مثلFSP و برنامه ملی ناهار و صبحانه مدارس، والدین، مراقبان سلامتی، محققان، برنامه‌ریزان شهری، موسسات حمل و نقل، رادیو و تلویزیون، کارخانجات تولید کننده غذاهای آماده، کمپانی‌های بیمه سلامت و موسسات خصوصی نیز در جهت رفع مشکل همکاری داشته باشند.
5- اتخاذ مالیات و بالا بردن قیمت شکر و روغن و غذاهای آماده و نوشیدنی‌ها ،منجر به تقاضای کمتر برای آنها و در نتیجه مصرف کمتر و کمک به پیشگیری از عوارض چاقی می‌گردد.
6- حمایت دولت مبنی برمحدود کردن تبلیغات غذاهای با دانسیته مواد مغذی کم از طریق رسانه‌ها.
منبع: زندگی آنلاین
