خواص گیاه فراسیون سفید

نامهای دیگر: شنار، فراسیون ابیض، گندنای کوهی، افنان سر، صوف الارض، علقا، فراسیم

نام لاتین: white horehound  horehound   marrubium

خاصیت درمانی فراسیون سفید

در هند از گیاه فراسیون سفید به عنوان تونیک تلخ و نرم کننده سینه،مدر،بادشکن و داروی مفید سرماخوردگی، سرفه و ناراحتی های ریوی استفاده می شود.
در فرانسه معمول است برای دفع سنگ کیسه صفرا، دم کرده ای با مخلوط چند گیاه و فراسیون سفید مصرف می کنند.

فراسیون از نظر طبیعت، خیلی خشک و گرم است و از نظر خواص معتقدند که بازکننده گرفتگی های کبد و طحال است و اثر ضد سم دارد.

اگر چند قطره عصاره فراسیون در گوش ریخته شود، برای پاک کردن چرک و مواد زاید داخل گوش و باز کردن  منافذ و برطرف کردن درد آن نافع است.

جویدن برگ آن برای بیماری های دهان و استحکام دندانها مفید است .

اگر ۲ گرم از گل و سرشاخه گلدار خشک آن با شربت بنفشه مخلوط و دم شود ، برای سرفه مروب و جراحات سینه و ریه و تنقیه و پاک کردن آنها از اخلاط خیلی مؤثر استو اگر ۲-۴ گرم آن را به صورت دم کرده با دم کرده زوفا و روغن بادام شیرین مخلوط و بخورید برای پاک کردن سینه و ریه از اخلاط لزجه تاثیر فوق العاده دارد و اگر با شکر یا عسل و یا با انجیر  دم کرده آن تهیه و خورده شود برای تنگی نفس و سرفه بلغمی و قطع و قله اخلاط و فضولات غلیظه مفید است.

اگر سبوس و نخاله گندم رادر آب جوش دهندوصاف نموده ودر حدود ۲۰ گرم از سرشاخه گلدار یا گل فراسیون ویا ازتمام گیاه خشک رادرآن جوش دهند تا غلیظ شود وسپس صاف نموده ونیم گرم بنوشند، برای تسکین سرفه شدید عجیب موثر است واگراین کار تا یک هفته ادامه داده شود ، بکلی رفع سرفه شود .

دم کرده گل آن باآب ویا عصاره تخم آن باعسل برای جراحتهای ریه بسیار نافع استواگر آن را با ایر سای خشک مخلوط نمایند.

برای پاک کردن رحم وافزایش ادرار وازدیاد ترشح عادت ماهیانه وتسهیل زایمان وپاک کردن سینه از اخلاط بسیار نافع است.

ضماد برگ آن با عسل برای تزکین دردپهلو وتنگی نفس مفید است وجویدن برگهی آن وبلعیدن آن برای درد معده نافع است.

ضماد برگ تازه آن زیر ناف، برای رفع پیچیدگی مقعد وتعقد روده ها ودرد آن بسیار نافع است.

خوردن عصاره گیاه ضد سم است وضماد له شده گیام در محل گاز گرفتن سگ هار والتیام جراحت وزخم آن مفید است.

اگر برگ تازه آن را کوبیده وبا پیه بز سرخ شده مخلوط وضماد تهیه کنند برای تحلیل ورم از هرنوع نافع است.

فراسیون برای کلیه ومثانه مضر است وزیاده روی در خوردن آن حتی ممکن است منجر به وجود خون درادرار شود، دراین موارد باید کتیرا، عسل،سنبل الطیف و رازیانه مصرف شود.

مقدار خوراک آن تا ۱۲ گرم است. اگر فراسیون سفید را در آب و یا روغن زیتون جوشانده و جوشانده آن را به صورت کمپرس در محل زهار مرد و یا زن بکار برند برای رفع دردهای مثانه و همچنین برای قطره قطره ادرار کردن و بی نظمی و کمی ادرار نافع است. و در موارد وجود سنگ در دستگاه دفع ادرار و انسداد مجاری کبد و طحال مفید است.

معمولا برای تهیه دم کرده ۵۰-۴۰ گرم برگ خشک یا سرشاخه گلدار آن را در یک لیتر آب جوش مدت ۱۵ دقیقه دم می کنیم و ۳-۲ فنجان در روز می خورند.
فراسیون کمک زیادی به التیام قروح و جراحت های سینه و ریه و اخراج اخلاط می کند و در ضمن مقوی و اشتها آور است و در بیماران سل ریوی از دم کرده آن استفاده می شود و یا تا ۳۰گرم عصاره تازه گیاه را با عسل یا شیر مخلوط می کنند و به تدریج در عرض روز می خورند.

ترکیبات فراسیون سفید

طبق بررسی که به عمل آمده از ۷/۱۷ کیلو گرم گیاه فراسیون سفید در حدود ۸/۲ کیلو گرم ماده ماروبین جدا شده است و در تجزیه گیاه علاوه بر ماروبین یک استرول و یک سیسکی ترپن در گیاه مشخص شده است. در بررسی دیگری در گیاه وجود یک ماده تلخ و اسانس روغنی فرار تایید شده است این بررسی نشان می دهد که در سر شاخه های گلدار خشک گیاه در حدود ۴% درصد ماده عامل تلخ ماروبین در برگ های گیاه دو ماده متبلور که یکی از آنها ماروبین است وجود دارد . ماروبین که به صورت بلورهای سوزنی شکل متبلور می شوند و بسیار تلخ است، در آب حل نمی شود ولی در الکل حل می شود.

اشکال دارویی:

سرشاخه های گلدار ، گل ، تخم،برگ

مشخصات:

گیاهی است علفی چند ساله به بلندی ۷۰-۴۰ سانتی متر . گیاه پوشیده از کرک پنبه ای است و سفید به نظر می رسد برگهای آن متقابل ، ببیضی،ناصاف،دندانه دار و نوک تیز است.

گلهای آن کوچک سفید به نظر  می رسد. برگهای آن متقابل،بیضی ، ناصاف ،دندانه دار و نوک تیز است. گلهای آن کوچک سفید به طور گروهی از محل اتصال برگها به ساقه در قسمت بالای ساقه ظاهر می شود. برگها و سر شاخه های گلدار که مستعمل در طب سنتی است تلخ می باشد. تکثیر فراسیون سفید از طریق کاشت بذر آن در اوایل بهار در شرایط اقلیمی مناطق معتدل ایران صورت می گیرد. این گیاه به طور خودرو در اراضی متروکه، گودالها، خرابه ها ، کنار جاده ها و مناطق مختلف اروپا و شمال افریقا و آسیا می روید. در ایران تقریبا در تمام مناطق کشور از جمله در اطراف تهران ، کرج ، دامنه های البرز و گرگان ، گنبد قابوس، بندر گز، مازندران  در جنوب آمل، بابلسر، ساری ، دره چالوس، هزارچم، سراب رود، و در گیلان در ایسپیلی ییلاق و در لاهیجان و در جنوب و جنوب غربی ایران در اراک ، تفرش، و در کرمان کوه سیرج و در سمنان بین بشم و سرخه و در خراسان بین مشهد و قوچان در ارتفاعات ۱۳۰۰-۱۰۰۰ متری بین بجنورد، مراوه تپه ، شریف آباد دیده می شود.
نام علمی: vulgare L.  Marrubium از خانواده نعنا Labiatae

منبع: netangel.ir