افزایش طول عمر با این 3 ورزش
بر اساس تحلیلی که بر روی ۸۰۰۰۰ نفر انجام شد، ورزش های راکتی، شنا و ایروبیک ورزش های افزایش عمر هستند.
دنبال یک تفریح جدید هستید؟ تنیس، شنا و رقص را امتحان کنید و طول عمر خود را افزایش دهید (بر اساس پژوهشی که در ژرنال بریتانیایی طب پزشکی انتشار شده است). در تحلیلی که از ۶ طبقه ورزشی انجام شده است، محققان دریافتند کسانی که این ورزش ها را دنبال می کنند عمر طولانی تری دارند.
این پژوهش بیش از ۸۰۰۰۰ فرد بالای ۳۰ سال را مورد بررسی قرار داده، از آنها درباره فعالیت های فیزیکی که در طی ۴ هفته اخیر انجام می دادند پرسیده شده است. به جز پیاده روی و کارهای خانه، از آنها درباره ورزش های راکتی (هم چون بدمینتون، تنیس، و اسکواش)، شنا، ایروبیک (شامل رقصیدن و ژیمناستیک)، دوچرخه سواری، دویدن و پریدن، فوتبال و راگبی سوال شد.
این افراد در ۹ سال مورد بررسی بودند، که در این حین ۸۷۹۰ نفر جان باختند که ۱۹۰۹ نفر از آن به دلیل بیماری قلبی و سکته بود. زمانی که محققان میزان مرگ کسانی که ورزش های متفاوتی انجام می دادند را مقایسه کردند (با در نظر گرفتن فاکتورهایی هم چون سن، جنسیت و سابقه بیماری)؛ یافته های جالبی را کشف کردند.
در گروه ورزش های راکتی، کسانی که در چند هفته گذشته ورزش کرده اند، ۴۷% ریسک مرگ پایین تری در مقایسه با کسانی که این ورزش را انجام ندادند داشتند، هم چنین ۵۶% ریسک مرگ کمتر به دلیل بیماری قلبی و سکته در آنها دیده شد.
کسانی که ورزش شنا و ایروبیک انجام می دادند در مقایسه با افرادی این ورزش ها را انجام نمی دادند از مزایای زیادی بهره مند می شدند: آنها به ترتیب ۲۸% و ۲۷% کمتر دچار بیماری می شدند، و ۴۱% و ۳۶% کمتر به دلیل بیماری قلبی و سکته می مردند.
دوچرخه سواری موجب شد افراد ۱۵% درصد کمتر دچار عوامل مهلک شوند، اما این ورزش محافظت در برابر بیماری قلبی و سکته را به همراه نداشت.
شواهدی مشاهده نشد که ورزش های دیگر به تنهایی بتوانند در برابر مرگ و میر، بیماری یا مشکلات قلبی و عروقی حمایت کننده باشند- به عبارت دیگر آمار مرگ و میر افرادی که در آنها مشارکت داشتند از لحاظ آماری با دیگران تفاوتی نداشت.
با این وجود، هشدارهایی نیز وجود دارد. در دوندگان و دونده های پرشی ریسک تمام عوامل مهلک ۴۳% کمتر بود، اما زمانی که این نتایج با فاکتورهای دیگر تطبیق پیدا کرد این ارتباط از بین رفت (هم چون بیماری طولانی مدت، شاخص حجم بدن، وضعیت اعتیاد به سیگار و مشروبات، و حجم هفتگی سایر فعالیت های فیزیکی).
میزان نسبتا کم مرگ و میر در گروه دونده گان- و این حقیقت که که تنها از فعالیت های ۴ هفته اخیر از آنها سوال شده است- ممکن است منجر به نتایج ناقص شده باشد.
در مورد فوتبال و راگبی، تنها ۶٫۴% مردان و ۰٫۳% زنان در چهار هفته اخیر این ورزش را انجام داده اند. این گروه نمونه کوچک می تواند نشان دهد که چرا هیچ فایده ای برای آنها ذکر نشده است. محققان می گویند، این حقیقت که ورزش های خاص از لحاظ آماری مزیت های بیشتری دارند، نیازمند پژوهش بیشتری است. نتایج پژوهش اخیر نشان می دهد که میزان و تکرار ورزش ها باعث تفاوت نمی شوند بلکه این تفاوت از نوع ورزش منشا می گیرد.
با این وجود، انجام هر گونه ورزش به هر حال از انجام ندادن بهتر است. این نکته مهم است، در نظر داشته باشید که تنها ۴۴% درصد از اعضا شرکت کننده به اصول فعالیت های فیزیکی پایبند بودند.
در بعضی از ورزش ها، مشخص شد که هر چقدر فعالیت ها شدیدتر و طولانی تر باشند، محافظت از مرگ و میر بیشتر بوده است. در سایر ورزش ها، شدت کمتر گزینه بهتری بوده است. اما پژوهش های بیشتری لازم است زیرا برای هر شدت ورزشی میزان مرگ و میر آنقدر کافی نبود که بتوان به روند معناداری دست یافت. به طور کلی این پژوهش می تواند ارتباط معناداری بین ورزش های مختلف و طول عمر را نشان دهد و این ارتباط از نوع علت و معلول نمی تواند ضرورتا باشد.
منبع: فیتامین
