ماكولار آميلوئيدوز چيست ؟

ماکولار آمیلوئیدوز یک بیماری پایدار با سیر مزمن است که به صورت لكه هاى موجى و مشبك خاکستری یا قهوه ای رنگ با و یا بدون خارش شروع می شود و در نهایت به صورت نواحی تیره رنگ ( پیگمانتاسیون ) قرینه ، بین کتف ها ، بازوها، و گاهی روی سینه و ران ها برای سال ها پایدار می ماند..علیرغم گزینه های درمانی موجود ،درمان اغلب ناامیدکننده و همراه با احتمال عود می باشد.

ماكولار آمیلوئیدوزیس در اثر تجمع غیر معمول پروتئین آمیلوئید در پوست بدن به وجود می آید. نواحی از بدن که این بیماری آن ها را درگیر می نماید، شامل ناحیه ی بین شانه ها و پشت، پستان ها، اطراف چشم و بازوها می باشد.

عوامل زیر را در به وجود آمدن آن دخیل میداند

1- قرار گیری در ساعات طولانی مقابل نور خورشید
2 -اگزمای آتوپيک
3- لباس های تنگ و چسبان
4- استفاده طولانى مدت از از وسایل شستشوی بدن مانند کیسه و لیف هایی با جنس زبر
5- وراثت

شيوع

این حالت بیشتر در افراد آسیایی، مردم خاورمیانه و اهالی آمریکای جنوبی دیده میشود و در میان خانمهای ایرانی از شیوع بالایی برخوردار است.

جنس
بیشتر در خانمها بروز میکند.

سن

این حالت در افراد میانسال بیشتر دیده میشود.

علائم
دو علامت مهم این حالت تیرگی پوست و خارش است .البته در بعضی از موارد خارش وجود ندارد و تنها شکایت ، تیرگی پوست است این تیرگی بیشتر ناحیه فوقانی تنه و پشت را درگیر میکند اما در مواردی ممکن است سایر نواحی مانند بازوها، گردن و سینه را نیز گرفتار کند. اکثراً دو طرفه و قرینه میباشد اما در مواردی ممکن است یک طرفه باشد .مشخصه تیرگی این بیماری این است که نمایی موجی و مشبک دارد. این لکه ها معمولا برجسته نیست.

ماکولار آمیلویدوز معمولا ناحیه فوقانی تنه را گرفتار میکند.
علت
هرچند علت دقیق این حالت مشخص نیست اما مالش مداوم پوست ،تحریک پوست توسط وسایلی مانند کیسه و لیف وهمچنین پوشیدن لباسهای زیر تنگ ممکن است در ایجاد یا تشدید آن دخیل باشد وراثت نیزدر ایجاد آن نقش دارد.

تشخیص
در غالب موارد تشخیص براساس علائم بالینی توسط پزشک صورت میگیرد اما در بعضی موارد جهت رد سایر تشخیصهای افتراقی ممکن است به نمونه بردارى از پوست نیاز باشد.

درمان
پرهیز از مالش و خاراندان نواحی مبتلا اهمیت زیادی دارد حتی الامکان مبتلایان بایستی از دستکاری و خاراندان این ناحیه خودداری کنند نبایستی حوله به صورت خشن روی پوست کشیده شود استفاده از کیسه و لیف بایستی قطع شود، لباسها بخصوص بند لباسهای زیر بایستی به شکلی باشد که پوست را تحریک نکند.درمان این بیماری با تجویز آنتی هیستامین جهت کاهش خارش و کورتیکواستروئید های موضعی جهت کاهش التهاب و خارش می باشد. محلول 40 درصد دی متیل سولفوکساید به صورت موضعی و فتودرمانی با اشعه UV-B جهت کاهش علائم بسیار مفید گزارش شده است.

برای درمان لکه ها از ترکیبات بی رنگ کننده موضعی و گاها لیزر استفاده میشود. هدف از درمان کاهش تیرگی است نه از بین رفتن کامل آن .چون درمانهای موجود در اکثریت موارد نمیتوانند لک ها را بطور کامل از بین ببرند. لیزرهای مورد استفاده معمولا از نوع لیزر های لایه بردارمانند ليزر فركشنال و یا ليزرهاى ضد لک مانند كيو سويچ ان دى ياگ ، هستند. در صورت تصمیم برای درمان با لیزر ،ابتدا باید به صورت آزمایشی قسمتی از پوست تست شود و در صورت پاسخ مناسب درمان ادامه یابد.نتایج درمان با لیزر متغییر است.خوشبختانه این حالت ارتباطی با بیماریهای داخلی ندارد و خطری برای بیمار ایجاد نمیکند ارتباطی هم با بیماریهای قارچی ندارد. تغذیه نیز نقش شناخته شده ای در ایجاد آن ندارد. تنها اهمیت آن ایجاد خارش و مسائل زیبایی پوست است.

منبع: پزشک آنلاین