بیش فعالی در بزرگسالان چه نوع اختلالی است؟

اختلال بیش فعالی در بزرگسالان چه نوع اختلالی است؟

تقریبا بیشتر افراد با اختلال بیش فعالی یا ADHD آشنا هستند، ولی همه ما تا اسمی از این اختلال به گوشمان می رسد یک کودک شیطان که پر سروصدا است و توجه کمی به اطراف دارد را تصور می کنیم. جالب است بدانید اختلال بیش فعالی تنها در کودکان رخ نمی دهد بلکه بزرگسالان نیز می توانند مبتلا به این اختلال باشند. در آمریکا 4-5 درصد بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی هستند که تعداد کمی از آنها به دنبال راه درمان می روند. درصد زیادی از این مبتلایان بیماری خود را جدی نمی گیرند و تمایلی به درمان ندارند.

چه کسانی در بزرگسالی مبتلا به اختلال بیش فعالی می شوند؟

اختلال بیش فعالی در بزرگسالان ریشه در دوران کودکی این افراد دارد، این افراد از دوران کودکی به این اختلال مبتلا بوده اند. در 60 درصد از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی بیماری تا دوران بزرگسالی نیز ادامه پیدا می کند و به طور قطعی درمان نمی شود. به نظر می رسد وقوع اختلال بیش فعالی در بزرگسالان در مردان و زنان یکسان باشد.

علائم اختلال بیش فعالی در بزرگسالان

• عدم تمرکز
• فراموش کردن کارهای خود
• عدم انجام دادن کارها به درستی
• عدم تمام کردن کارهای خود سر وقت
• اضطراب و نگرانی
• عدم کنترل خشم
• تحمل کم در برخورد با ناملایمت های زندگی
• عزت نفس پایین
• وسواس فکری
• عدم برقراری ارتباط مناسب با اطرافیان

ممکن است همه این علائم در بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی وجود نداشته باشد. این امکان وجود ندارد 2 فرد مبتلا به این اختلال علائم شبیه به هم داشته باشند. مثلا در مورد عدم تمرکز در انجام کارها، گاهی ممکن است فرد مبتلا به اختلال بیش فعالی به دلیل علاقه ای که به انجام آن کار دارد بتواند حتی تمرکز خوبی در کار خود داشته باشد و کار خود را به نحو احسنت انجام دهد.

افراد مبتلا به بیش فعالی در بزرگسالی، در مدرسه و هنگام تحصیل مشکلاتی از قبیل عدم کسب نمره خوب در امتحانات و مشکلاتی در فهم دروس و یادگیری مطالب را تجربه کرده اند.

معمولا بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی تمایل دارند شغل خود را مدام تغییر دهند و در انجام وظایف شغلی خود زیاد موفق نبوده و احساس رضایت کافی از شغل خود را ندارند.

افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی در روابط عاطفی خود نیز با مشکلات زیادی روبرو هستند معمولا این افراد نمی توانند سالهای زیادی در کنار شریک زندگی خود باشند و در سوابق خانوادگی آنها طلاق و ازدواج های متعدد دیده می شود.

معمولا روان پزشکان ابتدا با این افراد صحبت می کنند و از رفتارهای آنها در دوران کودکی سوال می کنند و آنها را مورد ارزیابی روانشناسی قرار می دهند، با سایر اعضای خانواده فرد در مورد رفتارهای فرد مبتلا صحبت می کنند و در نهایت به تشخیص اختلال بیش فعالی می رسند. روان پزشکان معتقدند که اختلال بیش فعالی در فرد بزرگسال، اختلالی نیست که یکدفعه بروز کند بلکه این افراد از کودکی مبتلا بوده اند و با این اختلال بزرگ شده اند.

درمان اختلال بیش فعالی در بزرگسالان

درمان افراد بزرگسال مبتلا به اختلال بیش فعالی شامل دارو درمانی، رفتار درمانی و ارائه راهکارهای مناسب جهت کاهش علائم این اختلال است. بهتر است رژیم غذایی این افراد سرشار از میوه و سبزیجات تازه، غلات سبوس دار، گوشت کم چرب و لبنیات کم چرب و حبوبات باشد. مطالعات مختلف نشان داده است که اسیدهای چرب امگا 3 نقش زیادی در سلامت سلولهای مغز دارد و در بهبود سلامتی بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی می تواند موثر باشد، بهتر است این افراد در برنامه غذایی خود از منابع غذایی این اسید چرب ضروری استفاده کنند. مغزها، تخم کتان، سویا و برخی از ماهی ها از منابع غذایی امگا 3 محسوب می شوند.

منبع: آوای سلامتی